อเมซอนตะวันตกเฉียงใต้

เกี่ยวกับป่าอะเมซอนตะวันตกเฉียงใต้

โครงการย่อยนี้ตั้งอยู่ในพื้นที่เปรูของป่าอะเมซอนตะวันตกเฉียงใต้ เป็นส่วนหนึ่งของไบโอมป่าอะเมซอนและตั้งอยู่ในแอ่งน้ำขนาดใหญ่ของแม่น้ำมาเดรเดดิออส เบนี และมาโมเร ประกอบด้วยพื้นที่นิเวศขนาดใหญ่สามแห่ง ได้แก่ เทือกเขาใต้เทือกเขาแอนดีส เชิงเขาเทือกเขาแอนดีส และที่ราบตะกอนน้ำพาในป่าอะเมซอนที่กว้างใหญ่ ความลาดชันของระดับความสูงอยู่ระหว่าง 250 เมตรถึง 4,000 เมตรเหนือระดับน้ำทะเล โดยมีปริมาณน้ำฝนอยู่ระหว่าง 1,500 ถึง 6,000 มิลลิเมตรต่อปี ซึ่งทำให้มีความเปราะบางทางนิเวศในระดับสูง ส่งผลให้เกิดระบบนิเวศน้ำฝนเขตร้อนที่อุดมสมบูรณ์อย่างเหลือเชื่อ พื้นที่คุ้มครองในพื้นที่โครงการย่อยนี้ (Manu, Amarakaeri, Bahuaja-Sonene และ Tambopata) เป็นส่วนหนึ่งของเขตอนุรักษ์ Vilcabamba-Amboró และได้รับการยอมรับว่าเป็นแหล่งทรัพยากรที่มีความอุดมสมบูรณ์ทางชีวภาพมากที่สุดแห่งหนึ่งของโลก พื้นที่นี้มีความหลากหลายทางชีวภาพประมาณ 70% ของเปรู รวมถึงพืชและสัตว์เฉพาะถิ่นจำนวนมาก พื้นที่นี้มีความสำคัญอย่างยิ่งต่อการรักษาบริการของระบบนิเวศที่มีคุณค่ามหาศาลในระดับท้องถิ่น ภูมิภาค และระดับโลก รวมถึงการจัดหาทรัพยากรธรรมชาติ (ไม้ สัตว์ป่าในเขตอนุรักษ์ธรรมชาติ ฯลฯ) การกักเก็บคาร์บอน และการควบคุมลุ่มน้ำ

พื้นที่โครงการย่อยครอบคลุมถึงกลุ่มชนพื้นเมือง 4 กลุ่ม รวมถึงกลุ่มที่อยู่โดดเดี่ยวและติดต่อกันครั้งแรก ในด้านเปรูของลุ่มแม่น้ำมาเดรเดดิออส มีจุดอ่อนและข้อจำกัดในการรับรองทางกฎหมายสำหรับสิทธิในอาณาเขตของชนพื้นเมือง เนื่องจากไม่มีตัวเลขที่ชัดเจนตามมาตรฐานสากล จึงทำให้ชนพื้นเมืองถูกจัดประเภทเป็นชุมชนพื้นเมือง พื้นที่คุ้มครอง และพื้นที่อื่นๆ ที่ไม่รับรองความสมบูรณ์หรือรับรองความเป็นเจ้าของ บริบทนี้เอื้อต่อการให้สิทธิแก่บุคคลที่สาม จำกัดการใช้สิทธิในการกำหนดชะตากรรมและการจัดการตนเอง และก่อให้เกิดความขัดแย้งระหว่างชุมชนและผู้มีส่วนเกี่ยวข้องภายนอก พื้นที่โครงการย่อยครอบคลุมส่วนหนึ่งของอาณาเขตของชาวมาชโกปิโรที่อยู่โดดเดี่ยว และมีส่วนสนับสนุนในการปกป้องพื้นที่ข้ามพรมแดนในเปรูและบราซิลที่มีพื้นที่มากกว่า 8 ล้านเฮกตาร์ ซึ่งเรียกว่าเขตแดน PIACI Pano Arawak รูปแบบการอนุรักษ์ที่เน้นที่สิทธิ เอกลักษณ์ และการอ้างสิทธิ์ในดินแดนได้รับแรงผลักดันจากการก่อตั้งองค์กรชาติพันธุ์สี่แห่ง ซึ่งเป็นตัวแทนของสี่กลุ่มชน ได้แก่ ชาติ Ese Eja (2013) ชาติ Harakbut (2016) ประชาชน Matsigenka แห่งอุทยานแห่งชาติ Manu (2017) และชาติ Yine (2018) รูปแบบองค์กรใหม่เหล่านี้เกิดขึ้น ขับเคลื่อนและเชื่อมโยงกับองค์กรหลายเชื้อชาติที่มีอยู่แล้ว FENAMAD และองค์กรระดับกลางยืนยันเอกลักษณ์ชาติพันธุ์ของสมาชิก และพยายามรวมกลุ่มและทำให้เป็นทางการในฐานะผู้เจรจากับรัฐเปรูในดินแดนที่ใหญ่กว่าซึ่งรวมถึงพื้นที่คุ้มครองที่มีความหลากหลายทางชีวภาพสูง (Manu, Amarakaeri, Bahuaja-Sonene, Tambopata) และมีส่วนร่วมอย่างแข็งขันในการอนุรักษ์และการปกครอง ดังนั้น จึงนำเสนอบริบทแบบไดนามิกสำหรับวิถีองค์กรและกรอบทางการเมืองและเชิงบรรทัดฐานที่พัฒนาแล้ว ซึ่งสิทธิในดินแดนของชนพื้นเมืองถูกกำหนดไว้

กิจกรรมเศรษฐกิจพื้นเมือง:

• เกษตรกรรม
• วนเกษตร
• ผลิตภัณฑ์จากป่าที่ไม่ใช่ไม้ (NTFPs)
• การท่องเที่ยว
• การตกปลา
• การล่าสัตว์
• การชำระเงินเพื่อบริการระบบนิเวศ
• หัตถกรรม

ความท้าทายและภัยคุกคาม:

• การขยายตัวของภาคเกษตรกรรมและการค้าเชิงพาณิชย์ 
• การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ
• นโยบายและแผนระดับชาติและระดับภูมิภาคที่เชื่อมโยงกับความมั่นคงในการถือครอง
• การสูญเสียความรู้ของชนพื้นเมือง
• การทำเหมืองแร่ 
• การพัฒนาโครงสร้างพื้นฐาน (เช่น ถนน ทางรถไฟ ท่อส่งไฟฟ้า สายส่งไฟฟ้า ฟาร์มลม โครงการพลังงานความร้อนใต้พิภพ สนามบิน เขื่อน) 
• โลกาภิวัตน์ การบูรณาการเข้ากับเศรษฐกิจตลาด อิทธิพลของวัฒนธรรมตะวันตก การขาดการรับรู้ระบบดั้งเดิม 
• การท่องเที่ยว เขื่อนพลังน้ำขนาดยักษ์ 
• การทำไม้ผิดกฎหมาย
• กิจกรรมไฮโดรคาร์บอน
• การค้ายาเสพติด
• การผลิตปศุสัตว์ขนาดใหญ่
• การลักลอบล่าสัตว์ – การค้าสัตว์ป่า
• ความขัดแย้งระหว่างคนกับสัตว์ป่า