สาธารณรัฐประชาธิปไตยคองโก

เกี่ยวกับสาธารณรัฐประชาธิปไตยคองโก

DRC เป็นหนึ่งในประเทศที่มีความหลากหลายทางวัฒนธรรมมากที่สุดในโลก โดยมีระดับความหลากหลายทางชีวภาพ น้ำจืด และทรัพยากรป่าไม้ที่สูง ภูมิศาสตร์ของโครงการครอบคลุมพื้นที่ทางชีววัฒนธรรม 3 แห่งในสาธารณรัฐประชาธิปไตยคองโก ซึ่งแต่ละพื้นที่มีลักษณะความหลากหลายทางชีวภาพและบริบททางวัฒนธรรมที่แตกต่างกัน พื้นที่ทั้งสามแห่งนี้อยู่ใน DRC ตะวันออก DRC กลาง DRC และตะวันตก DRC พื้นที่โครงการใน DRC ตะวันออกอยู่ในพื้นที่ความหลากหลายทางชีวภาพของเทือกเขาแอโฟรมอนเทนตะวันออก ซึ่งแผ่ขยายไปกว่าหนึ่งล้านตารางกิโลเมตร และให้บริการระบบนิเวศอันกว้างใหญ่และแหล่งที่อยู่อาศัยของสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมเฉพาะถิ่นกว่า 100 สายพันธุ์ นอกจากนี้ยังมีพื้นที่คุ้มครองทางธรรมชาติขนาดใหญ่หลายแห่งอยู่นอก/หรือบางส่วนอยู่ในพื้นที่คุ้มครอง (Protected Areas: PA) ที่พบในภาคตะวันออกและภาคกลางของประเทศ ได้แก่ พื้นที่สูงโคโคโลโปรี มารุงกู เทือกเขาอิตอมบเว และลุ่มน้ำทะเลสาบคิวู โครงการที่เสนอนี้มีความเกี่ยวข้องกับพื้นที่คุ้มครองทางธรรมชาติหลายแห่งที่ได้รับการเน้นย้ำว่าเป็นลำดับความสำคัญสูงสุดใน DRC โดยพิจารณาจากความสำคัญทางชีวภาพที่เกี่ยวข้อง

ชนพื้นเมืองคิดเป็นประมาณ 3% ของประชากรในสาธารณรัฐประชาธิปไตยคองโก และรวมถึงนักล่าสัตว์และเก็บของป่าเร่ร่อนหรือกึ่งเร่ร่อน รวมถึงผู้คนที่ตั้งรกรากและทำการเกษตรหรือประกอบกิจกรรมเชิงพาณิชย์อื่นๆ ชุมชนที่อาศัยอยู่ในป่าต้องพึ่งพาทรัพยากรธรรมชาติเป็นอย่างมากเพื่อความอยู่รอด แต่แรงกดดันที่เพิ่มขึ้นต่อระบบนิเวศที่เปราะบางทำให้ความไม่มั่นคงทางอาหารเพิ่มมากขึ้นและความยากจนในชุมชนที่เปราะบางเหล่านี้ทวีความรุนแรงขึ้น กรอบกฎหมายของสาธารณรัฐประชาธิปไตยคองโกในปัจจุบันให้เหตุผลจำกัดสำหรับการรับรองการควบคุมป่าโดยทรัพย์สินทางปัญญาและเขตคุ้มครองชุมชนผ่านพื้นที่คุ้มครองและสัมปทาน แทนที่จะผ่านการเป็นเจ้าของที่ดินหรือทรัพยากรอื่นๆ โดยทรัพย์สินทางปัญญาหรือเขตคุ้มครองชุมชน การปฏิรูประดับชาติกำลังดำเนินการเพื่อแก้ไขปัญหานี้ และมีการริเริ่มในระดับรองประเทศบางส่วนที่มุ่งมั่นเพื่อการรับรองและทำให้สิทธิในที่ดินตามประเพณีเป็นทางการ อย่างไรก็ตาม ตามข้อมูลของ Landmark ที่ดินภายใต้การจัดการตามประเพณี 86% ยังไม่ได้รับการรับรอง รัฐบาลกลางได้กำหนดเป้าหมายพื้นที่ป่า 2.4 ล้านเฮกตาร์ภายใต้การจัดการชุมชนภายในปี 2023 โดยในปี 2020 รัฐบาลได้บรรลุเป้าหมายไปแล้วครึ่งหนึ่ง อย่างไรก็ตาม เป้าหมายนี้กำหนดขึ้นโดยคำนึงถึงการใช้ประโยชน์จากไม้ในชุมชนเป็นหลัก ซึ่งแสดงให้เห็นความสำคัญของการเน้นและส่งเสริมพื้นที่คุ้มครองที่จัดการโดย IP และ LC ที่เน้นการอนุรักษ์ความหลากหลายทางชีวภาพและการบำรุงรักษาบริการของระบบนิเวศ

กิจกรรมเศรษฐกิจพื้นเมือง:

• เกษตรกรรม
• ผลิตภัณฑ์จากป่าที่ไม่ใช่ไม้ (NFPs)
• การท่องเที่ยว
• การตกปลา
• การล่าสัตว์

ความท้าทายและภัยคุกคาม:

• การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ
• การทำลายป่า การเลี้ยงสัตว์มากเกินไป และการใช้สัตว์ป่าและทรัพยากรธรรมชาติอื่นๆ มากเกินไป 
• นโยบายและแผนระดับชาติและระดับภูมิภาคที่เชื่อมโยงกับความมั่นคงในการถือครอง
• การสูญเสียความรู้ด้านพื้นเมือง 
• การทำเหมืองแร่ 
• โลกาภิวัตน์ การบูรณาการเข้ากับเศรษฐกิจตลาด อิทธิพลของวัฒนธรรมตะวันตก การขาดการรับรู้ระบบดั้งเดิม 
• การทำไม้ผิดกฎหมาย