รูคุซ อาเบีย ยาลา

เกี่ยวกับดินแดนของชนพื้นเมือง Ru K'ux Abya Yala

ภูมิภาคอเมริกากลางมีความหลากหลายทางชีวภาพร้อยละ 8 ของโลก กระจายอยู่ในระบบนิเวศ 206 แห่ง ภูมิภาคนิเวศ 33 แห่ง เขตชีวิต 20 แห่ง และชายฝั่งร้อยละ 12 ของละตินอเมริกาและแคริบเบียน รวมถึงป่าชายเลน 567,000 เฮกตาร์ และแนวปะการัง 1,600 กม. โครงการย่อยนี้มุ่งเน้นในระดับภูมิภาคเพื่อการแทรกแซงแบบบูรณาการในเมโสอเมริกา ซึ่งจะทำงานในดินแดนของชนพื้นเมืองในสองประเทศ ได้แก่ กัวเตมาลาและปานามา ในภูมิประเทศที่ก่อตัวเป็นภูมิภาคนิเวศที่สำคัญในอเมริกากลาง รวมถึงทางเดินชีววิทยาเมโสอเมริกา ภูมิภาคนิเวศของป่าภูเขา สมาคมป่าสน-โอ๊กแห่งอเมริกากลาง และระบบแนวปะการังเมโสอเมริกา ระบบนิเวศเหล่านี้เชื่อมโยงกันเพื่อจุดประสงค์ในการอนุรักษ์กระบวนการทางนิเวศ อำนวยความสะดวกในการแลกเปลี่ยนทางพันธุกรรม วิวัฒนาการ การอพยพ และการเพิ่มจำนวนประชากรของสายพันธุ์ และสอดคล้องกับดินแดนของชนพื้นเมืองมายา การีฟูนา และกูนา ห่วงโซ่ภูเขาไฟ Kaqchikel และ K'iche' เป็นส่วนหนึ่งของป่าใบกว้าง เมฆ สน และโอ๊ค และทุ่งหญ้า ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของทางเดินชีววัฒนธรรม Zunil, Atitlán และ Balam Juyu ซึ่งอุดมไปด้วยความหลากหลายทางชีวภาพของสัตว์เฉพาะถิ่น Lachuá ซึ่งเป็นดินแดน Q'eqchi เป็นเขตนิเวศของป่าใบกว้างและแหล่งแรมซาร์ มีพื้นที่ 100,000 เฮกตาร์ ซึ่งเชื่อมต่อกับบลูเมาน์เทนส์ในเชียปัส เม็กซิโก เป็นป่าต้นแบบแห่งที่สองของกัวเตมาลา และเป็นส่วนหนึ่งของเครือข่ายป่าต้นแบบอิเบโร-อเมริกัน ป่าแห่งนี้เป็นตัวแทนของความหลากหลายทางชีวภาพมากกว่า 50% ของกัวเตมาลา ซึ่งส่วนใหญ่เป็นสัตว์ใกล้สูญพันธุ์ ภูมิภาค Río Dulce มีความเชื่อมโยงทางชีวภาพและเป็นที่อยู่อาศัยของสัตว์เฉพาะถิ่นที่มีความสำคัญในภูมิภาค ภูมิภาค Guna Yala ครอบคลุมพื้นที่ทวีปและทะเล 751,300 เฮกตาร์ เป็นเขตนิเวศที่มีความสำคัญสูงสำหรับการอนุรักษ์ความหลากหลายระดับโลกและทำหน้าที่เป็นทางเดินด้านชีววัฒนธรรมในคอคอด โดยมีพื้นที่ป่าปกคลุมประมาณร้อยละ 70 มีสัตว์เลื้อยคลาน 30 ชนิด นก 440 ชนิด และพันธุ์ไม้ป่าเขตร้อนอื่นๆ นอกจากนี้ยังมีแนวปะการัง ระบบนิเวศป่าชายเลน เครือข่ายแนวปะการังที่กว้างขวาง และทุ่งหญ้าทะเลน้ำตื้นของแพลตฟอร์มทวีป ซึ่งมีความสำคัญในชายฝั่งชีวศาสตร์ของมหาสมุทรแอตแลนติกตะวันตกเฉียงเหนือและเขตชีวภูมิภาคแคริบเบียนตอนกลาง

พื้นที่ในโครงการย่อยนี้อยู่ภายใต้รูปแบบการใช้ การจัดการ และการอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติที่แตกต่างกัน ในกรณีของชาวมายัน (Kaqchikel, K'iche', Q'eqchi') และ Garifuna พวกเขาอยู่ภายใต้ระบบการจัดการร่วมกันของชนพื้นเมืองและการจัดการร่วมกัน กรณี Guna เกี่ยวข้องกับการจัดการโดยระบบของชนพื้นเมืองที่นำโดยสภาระดับภูมิภาค อเมริกากลางมีพื้นที่คุ้มครองบนบกและทางทะเล 948 แห่ง โดยขยายพื้นที่ออกไป 245,857 ตารางกิโลเมตร ซึ่งประมาณ 39% ตั้งอยู่ในอาณาเขตของชนพื้นเมือง เช่น ป่ามายัน สวนสาธารณะในเขตเทศบาล เขตสงวนชีวมณฑล Guna Yala ส่งผลให้มีการจัดการและการปกครองร่วมกันระหว่างระบบพื้นที่คุ้มครองและอาณาเขตของชนพื้นเมือง การปกครองของชนพื้นเมืองในแต่ละภูมิภาคขึ้นอยู่กับรูปแบบการจัดองค์กรและการปกครองแบบดั้งเดิมของตนเอง คณะกรรมการท้องถิ่น ภราดรภาพบรรพบุรุษ การจัดองค์กรของผู้นำทางจิตวิญญาณ ชุมชนพื้นเมือง สภาเขต สภาพัฒนา หรือสภาระดับมณฑล กิจกรรมทางเศรษฐกิจ ได้แก่ การปลูกพืชแบบผสมผสาน การปลูกพืชผลทางการเกษตรแบบหมุนเวียนและถาวรประจำปี การรวบรวมผลิตภัณฑ์จากไม้ที่มีผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมต่ำ และระบบการประมงแบบดั้งเดิม (ใกล้แนวปะการังและป่าชายเลนโดยเฉพาะในกรณีของชาวกูนา)

กิจกรรมเศรษฐกิจพื้นเมือง:

• เกษตรกรรม
• วนเกษตร
• ผลิตภัณฑ์จากป่าที่ไม่ใช่ไม้ (NTFPs)
• การท่องเที่ยว
• การตกปลา
• การล่าสัตว์
• การชำระเงินเพื่อบริการระบบนิเวศ

ความท้าทายและภัยคุกคาม:

• การขยายตัวของภาคเกษตรกรรมและการค้าเชิงพาณิชย์ 
• การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ
• การทำลายป่า การเลี้ยงสัตว์มากเกินไป และการใช้สัตว์ป่าและทรัพยากรธรรมชาติอื่นๆ มากเกินไป 
• นโยบายและแผนระดับชาติและระดับภูมิภาคที่เชื่อมโยงกับความมั่นคงในการถือครอง
• การสูญเสียความรู้ด้านพื้นเมือง 
• การทำเหมืองแร่ 
• การพัฒนาโครงสร้างพื้นฐาน (เช่น ถนน ทางรถไฟ ท่อส่งไฟฟ้า สายส่งไฟฟ้า ฟาร์มลม โครงการพลังงานความร้อนใต้พิภพ สนามบิน เขื่อน) 
• การทำไม้ผิดกฎหมาย
• กิจกรรมไฮโดรคาร์บอน 
• การปนเปื้อนของขยะมูลฝอยจากมหาสมุทร สัตว์ทะเลที่รุกราน